Aman diyeyim! Olur ya yolunuz düşer, mecbur kalırsınız anca öyle gidilir. Yoksa kaçın derim. 2 Ocak cuma günü vitrinin arkasında 5 çalışan, pastanedeki tek müşteri benim, sesimi duyurabilmek için rn az 5 kez seslendim. Sipariş vermek, para ödemek, hele fiş almak… Hepsi ayrı sıkıntı. Aldığım kurabiyelerin de lezzeti vasatın altındaydı. –yorum yazmak için kurabiyeleri tatmayı bekledim:) — Sonuç olarak, mecburen girdiğim, né servisten né lezzetten hiç memnun kalmadığım bir pastane. Ha tek iyi yanı né mi olabilir; sanırım çalışanlar birbirleriyle çok iyi anlatıyor. O kadar iyi ki müşteriye bakmak, onunla ilgilenmek zul geliyor.